به گزارش مرکز خبر حوزه، رئیس مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره)، شب گذشته در ادامه سلسله جلسات شرح وصیت امام باقر (ع) به جابر که در دفتر مقام معظم رهبری در قم برگزار شد، با تأکید بر دوری از حرص و طمع، اظهار داشتند: یکی از زمینه‌هایی که نفس بر انسان غالب می‌شود، این است که انسان خوی حرص و زیاده‌طلبی داشته باشد.
ایشان با اشاره به ارتباط نزدیک بین حرص و طمع، ابراز داشتند: در حرص ملاک افزون‌طلبی مادی است؛ البته کلمه حرص دارای مفهوم عامی است که برای کارهای خوب نیز به کار می‌رود مانند این‌که درباره پیامبر اکرم(ص) در قرآن کریم آمده است که ایشان حریص بودند؛ البته انسان در هر راهی که علاقه به پیشرفت داشته باشد و حد خاصی را در نظر بگیرد، به او لقب حریص می‌دهند؛ اما در فرهنگ ما، حرص به دنیا تعلق گرفته است و از این جهت مذموم است.
*چرا حرص مذموم است؟
آیت‌الله مصباح یزدی، با بیان دلائل مذموم‌بودن حرص، اذعان داشتند: نخستین دلیل حرام‌بودن راه اکتساب است که بر مذموم‌بودن حرص صحه گذاشته است؛ به این معنا که شخص برای به دست آوردن مال یا مقامی از راه حرام، حرص داشته باشد و بر آن اصرار ورزد.
رئیس مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره)، ادامه دادند: یکی دیگر از دلائل مذمومیت حرص، حرام بودن مطلوبی است که ما برای رسیدن به آن حرص می‌زنیم و به دنبال آن هستیم.
ایشان در ادامه افزودند: حرص‌ورزیدن و پرداختن به کاری که انسان را از کارهای بهتر و واجب‌تر باز می‌دارد نیز از دلائل مذموم‌بودن حرص به شمار می‌رود.
آیت‌الله مصباح یزدی، اضافه کردند: اگر انسان حاضر باشد از مال و اموال دیگران برای خود سهمی را به حساب بیاورد، این امر منتهی به حرص می‌شود.
*تملق‌گویی و طمع‌ورزی عاقبتی ندارد
رئیس مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره)، کسب مال از راه تملق‌گویی را یکی از عاقبت‌های حرص ذکر کرده و خاطرنشان ساختند: کاری بدتر از تملق‌گویی این است که انسان با حیله و نیرنگ اموال دیگران را به دست بیاورد و از این راه برای خود مال‌اندوزی کند؛ همانند معاملات هرمی که زمانی در کشور رواج پیدا کرده بود.
ایشان در ادامه به تشریح طمع پرداخته و تصریح کردند: این‌که انسان از راه متعلقات دیگران به افزایش مال خود بپردازد، معنای طمع است و این صفت زشت علاوه بر این‌که دو رذیلت حرص و استفاده ناحق از اموال دیگران را به دنبال دارد، در پس آن عیب باطنی دیگری هم هست که آن عادت بر پست و ذلیل‌شناخته‌شدن در نزد مردم است که یکی از مطلوبات فطری انسان را از بین می‌برد و عاقبت خوشی ندارد.
آیت‌الله مصباح یزدی به وصیت امام باقر(ع) به جابر اشاره کرده و گفتند: امام در این وصیت می‌فرمایند: «ای جابر! به خودت تلقین کن که کسی به تو کمک نمی‌کند و در آن هنگام است که از ذلت طمع راحت خواهی شد».
رئیس مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره)، یکی از راه‌های از بین‌بردن طمع را تمرین بر عدم امید به دیگران عنوان کرده و اظهار داشتند: هنگامی که انسان وابسته به کمک دیگران شود، استقلال و کرامت خود را از دست می‌دهد و در خود احساس حقارت می‌کند و به دنبال آن دچار روان‌پریشی‌هایی می‌شود که نتیجه آن از دست‌دادن اعتماد به نفس، هویت و ارزش است.
*مربیان دانش‌آموزان را ماشینی تربیت نکنند
ایشان با تأکید بر تقویت روح خود مسئولیتی، ابراز داشتند: مربیان آموزشی باید به نحوی دانش‌آموزان و فراگیران را تربیت کنند که ضمن استفاده از تکنولوژی آموزشی، اعتماد به نفس و خود مسئولیتی را در آنها تقویت کنند و آنان ماشینی بار نیاورند.
آیت‌الله مصباح یزدی ادامه دادند: امام باقر(ع) در ادامه وصیت به جابر می‌فرمایند «اگر می‌خواهی به دیگران نیاز پیدا نکنی، باید همتت را بلند کنی».
رئیس مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره)، در پایان خاطرنشان ساختند: انسان باید با کسب روزی حلال، حرص و طمع را از خود دور کند و محتاج دیگران نباشد تا بتواند هویت، ارزش و اعتماد به نفس خود را حفظ کند.
